Pale Blue Dot

Αντί για ευχές και λοιπά σχετικά για την καινούρια χρονιά, προτίμησα να παραθέσω την περιγραφή μiας φωτογραφίας που δείχνει μια υποψία της πραγματικής μας θέσης στον κόσμο και μας κάνει να ξανασκεφτούμε αν τα θέματα που μας απασχολούν καθημερινά είναι τόσο σημαντικά όσο νομίζουμε.

Το 1990, το διαστημόπλοιο Voyager 1 βρισκόταν στα όρια του ηλιακού μας συστήματος και, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του, η NASA του έδωσε την οδηγία να γυρίσει τους φακούς του προς τα πίσω και να πάρει φωτογραφίες από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Η φωτογραφία της Γης από τα 6,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, δείχνει το σπίτι μας σαν μία δυσδιάκριτη κουκίδα μέσα σε μια ακτίνα φωτός.

Ο αστρονόμος Carl Sagan, μέλος της ομάδας της NASA, μίλησε για το βαθύτερο νόημα αυτής της φωτογραφίας, σε ένα απόσπασμα που έχει μείνει κλασικό.

"From this distant vantage point, the Earth might not seem of any particular interest. But for us, it's different. Consider again at that dot. That's here. That's home. That's us. On it everyone you love, everyone you know, everyone you ever heard of, every human being who ever was, lived out their lives. The aggregate of our joy and suffering, thousands of confident religions, ideologies, and economic doctrines, every hunter and forager, every hero and coward, every creator and destroyer of civilization, every king and peasant, every young couple in love, every mother and father, hopeful child, inventor and explorer, every teacher of morals, every corrupt politician, every "superstar," every "supreme leader," every saint and sinner in the history of our species lived there-on a mote of dust suspended in a sunbeam.

The Earth is a very small stage in a vast cosmic arena. Think of the rivers of blood spilled by all those generals and emperors so that, in glory and triumph, they could become the momentary masters of a fraction of a dot. Think of the endless cruelties visited by the inhabitants of one corner of this pixel on the scarcely distinguishable inhabitants of some other corner, how frequent their misunderstandings, how eager they are to kill one another, how fervent their hatreds.

Our posturings, our imagined self-importance, the delusion that we have some privileged position in the Universe, are challenged by this point of pale light. Our planet is a lonely speck in the great enveloping cosmic dark. In our obscurity, in all this vastness, there is no hint that help will come from elsewhere to save us from ourselves.

The Earth is the only world known so far to harbor life. There is nowhere else, at least in the near future, to which our species could migrate. Visit, yes. Settle, not yet. Like it or not, for the moment the Earth is where we make our stand.

It has been said that astronomy is a humbling and character-building experience. There is perhaps no better demonstration of the folly of human conceits than this distant image of our tiny world. To me, it underscores our responsibility to deal more kindly with one another, and to preserve and cherish the pale blue dot, the only home we've ever known."

Out Of Africa

Το εικονιζόμενο κρανίο του Χοφμάιερ, όπως ονομάστηκε εξαιτίας του ότι ανακαλύφθηκε κοντά στην ομώνυμη πόλη της Νότιας Αφρικής, περίμενε δεκάδες χιλιάδες χρόνια θαμμένο στην άμμο προτού αποκαλύψει το μυστικό του: την κοινή αφρικανική καταγωγή μας

---

Είναι μία από τις πιο... σκληρές λίστες, καθώς κάθε χρόνο «κονταροχτυπιούνται» διαφορετικές ερευνητικές ομάδες προκειμένου να καταλάβουν μία θέση στις μόλις 10 που περιλαμβάνει. Ο λόγος για τη λίστα των επιστημονικών ανακαλύψεων του διεθνούς φήμης περιοδικού «Time», η οποία, όπως κάθε χρόνο, έκανε αυτές τις ημέρες την εμφάνισή της πριν από την εκπνοή του έτους. Μεταξύ των διαφορετικών επιτευγμάτων που αφορούν το μέλλον μας, το μάτι έπεφτε σε μια μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε τον περασμένο Ιανουάριο στην έγκριτη επιθεώρηση «Science» και ρίχνει το περισσότερο φως που έχει «λούσει» ως σήμερα το παρελθόν μας. Η μελέτη αυτή παρείχε τις πρώτες αδιάσειστες αποδείξεις σχετικά με το αποκαλούμενο «μοντέλο τού πέρα από την Αφρική» («out of Africa model») που μεταφράζεται στο ότι ο σύγχρονος άνθρωπος ξεκίνησε από την Αφρική, και μάλιστα σχετικά πρόσφατα προτού κάνει το ταξίδι του προς την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.

Το γεγονός έχει μεγάλη σημασία, αφού έβαλε ύστερα από δεκαετίες μια τελεία στη μεγάλη συζήτηση των ανθρωπολόγων για την προέλευση του σύγχρονου ανθρώπου, η οποία έμενε μετέωρη και συνοδευόμενη από ένα μόνιμο ερωτηματικό. Στη σημαντική αυτή μελέτη συμμετείχε και μια Ελληνίδα, η διακεκριμένη παλαιοανθρωπολόγος, ερευνήτρια του γερμανικού Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης κυρία Κατερίνα Χαρβάτη, με την οποία «Το Βήμα» μίλησε σχετικά με τις ρίζες μας, τις οποίες είναι σημαντικό να γνωρίζουμε προκειμένου να ορίζουμε με σύνεση το παρόν και να διαγράφουμε το μέλλον μας...

Εν αρχή ην το... κρανίο

Πρωταγωνιστικό ρόλο στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Science» δεν κρατά ουσιαστικώς η διεθνής ομάδα γεωλόγων, αρχαιολόγων, βιολόγων και ανθρωπολόγων που τη διεξήγαγε αλλά ένα... κρανίο, το οποίο περίμενε 36.000 χρόνια μέσα στην άμμο της Νότιας Αφρικής προκειμένου να βγει στο φως το 1952 και να πει την ιστορία του - και μαζί με αυτήν την ιστορία του σύγχρονου ανθρώπου. Χρειάστηκε βέβαια να παρέλθει άλλος μισός αιώνας από την ανακάλυψη αυτού του μοναδικού ευρήματος προκειμένου η τεχνολογία να αποκαλύψει με κάθε λεπτομέρεια τις ρίζες του, βάζοντας έτσι τέλος σε μια επιστημονική διαμάχη ετών.

Οπως εξηγεί η κυρία Χαρβάτη μιλώντας στο «Βήμα», «για μεγάλο διάστημα υπήρχαν δύο θεωρίες σχετικά με την εξέλιξη του σύγχρονου ανθρώπου. Σύμφωνα με τη μία εξ αυτών - τη single origin, όπως ονομάζεται -, ο άνθρωπος εξελίχθηκε στην Ανατολική Αφρική γύρω στα 100.000-200.000 χρόνια πριν και από εκεί εξαπλώθηκε στον υπόλοιπο κόσμο. Η δεύτερη θεωρία - η αποκαλούμενη multiregional evolution - αναφέρει ότι εξελίχθηκε σε διάφορα γεωγραφικά σημεία του πλανήτη σε μεγάλο βάθος χρόνου και σε ποικίλες χρονικές στιγμές στο κάθε γεωγραφικό σημείο. Αυτό που προσέφερε η συγκεκριμένη μελέτη ήταν στοιχεία που αποδεικνύουν χωρίς αμφιβολία ότι ο σύγχρονος άνθρωπος εξελίχθηκε στην Αφρική και πριν από περίπου 40.000 χρόνια εξαπλώθηκε στον υπόλοιπο κόσμο».

Θησαυρός ο άνθρακας!

Πώς προέκυψαν όμως αυτά τα στοιχεία που μας κάνουν να μιλούμε πλέον χωρίς αμφιβολία για τον... αφρικανό πρόγονό μας; Η ενδελεχής εξέταση έλαβε χώρα σε δύο επίπεδα. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που συμμετείχαν στη μελέτη προσπάθησαν αρχικώς να υπολογίσουν με ακρίβεια την ηλικία του κρανίου. Οταν πρωτοανακαλύφθηκε το κρανίο του Χοφμάιερ, όπως ονομάζεται (εξαιτίας του ότι ήλθε στο φως κοντά στην ομώνυμη πόλη της Νότιας Αφρικής), ήταν σχεδόν άθικτο, ωστόσο τα οστά του δεν διέθεταν αρκετό άνθρακα για να βοηθήσουν τους επιστήμονες να εξαγάγουν συμπεράσματα για την ηλικία του με βάση τις μετρήσεις ραδιοάνθρακα.

Η λύση βρέθηκε με τη χείρα βοηθείας της προηγμένης τεχνολογίας και ο άνθρακας αποδείχθηκε... θησαυρός για τους επιστήμονες. Οι ερευνητές μέτρησαν την ποσότητα ραδιενέργειας που είχε απορροφηθεί από τους κόκκους της άμμου που «φιλοξενούνταν» εντός του κρανίου ενόσω εκείνο ήταν θαμμένο. Συγκεκριμένα οι ειδικοί υπολόγισαν τον ετήσιο ρυθμό με τον οποίο συλλεγόταν ραδιενέργεια στην άμμο και διασταύρωσαν τα αποτελέσματα με τις πληροφορίες που προέκυψαν από αξονική τομογραφία του οστού. Ετσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος στον οποίο ανήκε το κρανίο έζησε περί τα 36.000 χρόνια πριν (συν, πλην 3.000 χρόνια).

Μακρινοί συγγενείς...

Η κυρία Χαρβάτη ανέλαβε το δεύτερο μεγάλο έργο αυτής της μελέτης, τη μορφολογική ανάλυση του κρανίου. «Η ανάλυση αυτή πιστοποίησε τη συγγένεια του κρανίου με άλλα κρανία της ίδιας χρονικής περιόδου από την Ευρώπη» σημειώνει η ελληνίδα ερευνήτρια. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η συγγένεια με τα ευρωπαϊκά ευρήματα αποδείχθηκε πολύ στενότερη σε σχέση με εκείνη που προέκυψε από τη συγκριτική ανάλυση του κρανίου του Χοφμάιερ με κρανία σύγχρονων πληθυσμών από την Αφρική. «Αυτό μας δείχνει ότι ο άνθρωπος γύρω στα 40.000-30.000 χρόνια πριν εμφάνιζε πολλές ομοιότητες στα διαφορετικά σημεία της Γης και πιθανότατα το κρανίο Χοφμάιερ - όπως και τα αντίστοιχα κρανία από την Ευρώπη - προέρχεται από τον αρχικό πληθυσμό του Homo sapiens που εξαπλώθηκε από την Αφρική στον υπόλοιπο κόσμο».

Σε ό,τι αφορά μάλιστα το ταξίδι του σύγχρονου ανθρώπου προς την Ευρώπη, η «γέφυρα» για την εξάπλωσή του, σύμφωνα με την κυρία Χαρβάτη, ήταν η Ανατολική Ευρώπη και κύριος «σταθμός» του αυτός της Βόρειας Ελλάδας (Ηπειρος, Μακεδονία, Θράκη). Την υπόθεση αυτή η ελληνίδα επιστήμονας μελετά τα τελευταία χρόνια σε συνεργασία με την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας της Ελλάδας με επί τόπου έρευνες στην περιοχή του Αλιάκμονα.

Τεχνολογικά βοηθήματα

---

Η κυρία Χαρβάτη κρατάει στα χέρια της το πολύτιμο εύρημα του οποίου η ενδελεχής ανάλυση αποκάλυψε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του από την Αφρική προς την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο

---

Τα προηγμένα τεχνολογικά «εργαλεία» στάθηκαν αρωγός και στο κομμάτι της μελέτης της κυρίας Χαρβάτη προκειμένου να εξαχθούν τα πολύτιμα συμπεράσματα που απέδειξαν τη συγγένεια του συγκεκριμένου κρανίου με τα ευρωπαϊκά «αδέλφια» του. «Εγινε χρήση τρισδιάστατης απεικόνισης και εικονικής ψηφιοποίησης, που επέτρεψαν για πρώτη φορά στην εξελικτική βιολογία την επίλυση τέτοιων ερωτημάτων με τη χρησιμοποίηση ποσοτικών στατιστικών μεθόδων. Αυτό σημαίνει ότι αντί να έχουμε μια απλή περιγραφή του κρανίου μέσω συμβατικών μετρήσεων, είχαμε τη δυνατότητα να αναλύσουμε μαθηματικά το σχήμα και τις λεπτομέρειές του. Ετσι τα αποτελέσματά μας είναι τα ακριβέστερα δυνατά, αφού στηρίζονται στη μέγιστη λεπτομέρεια που μπορούμε να επιτύχουμε».

Ο κοινός πρόγονος

Τι προσφέρει όμως αυτή η μελέτη στον τομέα της Παλαιοανθρωπολογίας ώστε να της αξίξει μία θέση στη δεκάδα των μεγαλύτερων επιτευγμάτων της χρονιάς; «Κατ' αρχάς παρέχει τις πρώτες αδιαμφισβήτητες αποδείξεις για τη single origin θεωρία. Παράλληλα όμως αποδεικνύει ότι οι σημερινές γεωγραφικές διαφορές μεταξύ πληθυσμών είναι πολύ πρόσφατες - 30.000 χρόνια θεωρούνται ένα πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα σε ό,τι αφορά την εξέλιξη του σύγχρονου ανθρώπου» απαντά η κυρία Χαρβάτη, προσθέτοντας ότι τα ευρήματα δείχνουν επίσης πως ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με τους Νεάντερταλ που έζησαν στην Ευρώπη πριν από την εμφάνισή του στην περιοχή, όπως υποστηρίζουν κάποιοι ερευνητές.

Η υπόθεση σχετικά με το ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν σχετίζεται με τους Νεάντερταλ ενισχύεται εξάλλου από άλλη μία νέα μελέτη της κυρίας Χαρβάτη σε κρανία περίπου 30.000 ετών από την Ευρώπη η οποία δημοσιεύεται στο τεύχος Δεκεμβρίου του επιστημονικού περιοδικού «Journal of Human Evolution». «Τα περισσότερα κρανία αυτής της περιόδου προέρχονται από την Ανατολική Ευρώπη και κυρίως από τη Ρουμανία, και κάποια εξ αυτών έχουν προταθεί ως πιθανά υβρίδια μεταξύ Νεάντερταλ και σύγχρονου ανθρώπου. Η τελευταία μελέτη έδειξε ότι ένα από αυτά τα κρανία δεν είναι υβρίδιο αλλά ανήκει σε έναν τυπικό σύγχρονο άνθρωπο της συγκεκριμένης περιόδου».

Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν

Η μελέτη που αποδεικνύει την αφρικανική μας καταγωγή προσφέρει επίσης γνώση (και ελπίζουμε και... συμμόρφωση) σε όλους εμάς που μαζί με τους επιστήμονες μαθαίνουμε τις ρίζες μας. Οσο για το σχόλιο της συμμόρφωσης, απευθύνεται σε ανθρώπους όπως ο Τζέιμς Γουάτσον, ο νομπελίστας «πατέρας» της διπλής έλικας του DNA, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε ότι οι μαύροι αποτελούν πληθυσμό χαμηλότερης ευφυΐας. Μετά τις δηλώσεις του η ανάλυση του ίδιου του DNA του αποκάλυψε τα πολλά αφρικανικά γονίδιά του (κάτι σαν εκδίκηση του γονιδιακού υλικού που τόσο έχει ερευνήσει στη μακρόχρονη ερευνητική πορεία του). Το γεγονός αυτό μάλλον ενισχύει τα όσα έδειξε η μελέτη ετούτη, η οποία θα μπορούσε να έχει το ακόλουθο «ηθικό δίδαγμα»: οι επίδοξοι Γουάτσον πρέπει μάλλον να «βουτούν τη γλώσσα στο (αφρικανικό) μυαλό τους» προτού μιλήσουν, όπως θα έλεγαν και οι γιαγιάδες μας...

Το ΒΗΜΑ, 23/12/2007 , Σελ.: H10
Κωδικός άρθρου: B15246H101
ID: 291486

Περί συνείδησης

Στο βιβλίο της "Conversations on Conciousness", η Susan Blackmore συζητά με ουκ ολίγους φιλοσόφους και νευροεπιστήμονες σχετικά με τη συνείδηση.

Εδώ μπορείτε να βρείτε ένα mp3 με την εικοσάλεπτη συνέντευξη του Daniel Dennett. Για να κάνουμε και ένα διάλλειμα από τις απόψεις του Chalmers...

Χιμπατζήδες που ξεπερνούν στην 'εξυπνάδα' πανεπιστημιακούς φοιτητές!

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, νεαροί χιμπατζήδες είναι καλύτεροι από τους φοιτητές πανεπιστημίου όσον αφορά στο παίξιμο ενός computer game, που ελέγχει την αριθμητική μνήμη. Τα αποτελέσματα του πειράματος που δημοσιεύτηκαν στις 4 Δεκεμβρίου στο περιοδικό Current Biology, έδειξαν ότι οι φοιτητές δεν κατάφεραν καν να πλησιάσουν τις επιδόσεις των χιμπατζήδων. Ένας νεαρός χιμπατζής που ονομάζεται Ayumu, ο οποίος στον ελεύθερο χρόνο του αγοράζει μόνος του σνακ από το αυτόματο μηχάνημα, επέδειξε σκορ 76% σωστών απαντήσεων μέσα στο παιχνίδι. Ο μέσος όρος των ενήλικων ανθρώπων στο ίδιο παιχνίδι, ήταν μόλις 36%.

Αυτή η έρευνα είναι από τις πρώτες που παρουσιάζουν το ότι, τουλάχιστον κάτω από κάποιες ειδικές περιστάσεις, η μνήμη των χιμπατζήδων μπορεί να υπερέχει από αυτή των ανθρώπων. "Κανένας ενήλικας άνθρωπος δεν κατάφερε να προσεγγίσει το επίπεδο του Ayumu" δηλώνει ο καθηγητής Tetsuro Matsuzawa, διευθυντής του ερευνητικού ινστιτούτου του Πανεπιστημίου του Κιότο.

"Οι νεαροί χιμπατζήδες είναι καλύτεροι από τους ανθρώπους σε έργα μνήμης" λέει ο Matsuzawa. "Οι νεαροί χιμπατζήδες μπορούν να συλλάβουν πολλά αριθμητικά σύμβολα σε μια στιγμή, χωρίς να υπάρχει μείωση της μνημονικής τους απόδοσης, καθώς ο χρόνος που συγκρατούν τα νούμερα στη μνήμη τους ποικίλλει".

Ο Matsuzawa αναφέρεται σε ένα παιχνίδι που μοιάζει με το γνωστό μνημονικό παιχνίδι ταιριάσματος καρτών, που υπάρχει σε πολλούς οικιακούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι τρεις νεαροί χιμπατζήδες παίχτες, οι μητέρες τους και άνθρωποι φοιτητές, έλαβαν μέρος σε ένα πειραματικό παιχνίδι, όπου τους παρουσιάστηκε σε μια οθόνη μια σειρά αριθμών, από το 1 έως το 9. Οι αριθμοί αντικαταστάθηκαν στη συνέχεια με λευκά τετράγωνα, τα οποία οι παίχτες θα έπρεπε να αγγίξουν με βάση τις γνώσεις που έχουν για την ακολουθία των αριθμών.

Για παράδειγμα, εάν είχαν εμφανιστεί στην οθόνη οι αριθμοί 2,3,5,8 και 9, ο παίχτης θα έπρεπε να αγγίξει τα λευκά τετράγωνα με αυτή τη σειρά. Αυτό που μπέρδεψε τους ανθρώπους παίχτες ήταν η χρονική διάρκεια που εμφανίστηκαν αρχικά οι αριθμοί στην οθόνη. Όσο πιο μικρή ήταν η διάρκεια, τόσο χειρότερο αποτέλεσμα είχαν στο παιχνίδι.

Αντίθετα, σύμφωνα με τον καθηγητή Matsuzawa, η απόδοση του Ayumu ήταν συνεχώς η ίδια, ανεξάρτητα με τη χρονική διάρκεια που είχε στη διάθεσή του για να κοιτάξει τους αριθμούς. Ο καθηγητής απέτυχε να μπερδέψει τον χιμπατζή, ακόμα και όταν πρόβαλε σ΄ αυτόν 5 νούμερα μέσα σε χρονικό διάστημα 210 χιλιοστών του δευτερολέπτου.

Πρόκειται για κάποιο διαφορετικό και εξαιρετικό είδος μνήμης; Οι μητέρες των χιμπατζήδων καθώς και οι ενήλικοι άνθρωποι είχαν όλοι χειρότερες επιδόσεις από τους νεαρούς χιμπατζήδες, πιθανότατα λόγω ενός φαινομένου που ονομάζεται 'φωτογραφική φαντασία' (eidetic imagery).

"Αυτή είναι μία ειδική μνημονική ικανότητα που περιγράφει την διατήρηση μίας ακριβούς και λεπτομερούς εικόνας μέσα σε μία περίπλοκη σκηνή ή μοτίβο" λέει ο καθηγητής. Πολλά ανθρώπινα παιδιά έχουν επίσης αυτήν την ικανότητα, η οποία όμως εξασθενεί καθώς μεγαλώνουν.

Παρόλο που οι χιμπατζήδες στο φυσικό τους περιβάλλον δεν παίζουν παιχνίδια σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, χρησιμοποιούν τις ίδιες δεξιότητες για να εκτιμήσουν τον αριθμό των φρούτων που ωριμάζουν επάνω σ' ένα δέντρο, να ιεραρχήσουν τις θέσεις τους μέσα στο κοπάδι τους και να αξιολογήσουν θέσεις και αριθμητική δύναμη των εχθρών τους, μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Ο Matsuzawa θεωρεί ότι υπάρχει μία νοητική ανταλλαγή μεταξύ της μνήμης και της διαδικασίας συμβολισμού, ιδιαίτερα όσον αφορά στην γλώσσα των ανθρώπων. Ίσως αυτό να εξηγεί την φαινομενική παρακμή της μνημονικής ικανότητας, αργότερα.

Ο Δρ. James Anderson, μέλος της πρωτεύουσας ερευνητικής ομάδας της Σκοτίας στο Πανεπιστήμιο του Στίρλινγκ, σχολιάζει ότι η νέα αυτή έρευνα είναι εντυπωσιακή σε πολλά επίπεδα: "Οπωσδήποτε υπάρχει το σημαντικό εύρημα ότι νέοι χιμπατζήδες ξεπερνούν στις επιδόσεις και τους ενήλικους χιμπατζήδες, αλλά και τους ανθρώπους, όσον αφορά έργα με αριθμούς" δηλώνει ο καθηγητής. "Αυτό φυσικά μας οδηγεί να στοχαστούμε επάνω στην ανάπτυξη των γνωστικών δυνατοτήτων που εμπλέκονται σε τέτοια έργα, όχι μόνον όσον αφορά στην ανάπτυξη κάποιου υποκειμένου, αλλά αναφορικά με τις δυνατότητες ολόκληρου του είδους" συμπληρώνει.

"Η συγκεκριμένη έρευνα αποτελεί εξάλλου ένα έξοχο παράδειγμα, σχετικά με το πώς καλά εργαστηριακά πειράματα, μπορούν να αποκαλύψουν δυνατότητες που θα ήταν πολύ δύσκολο να ανιχνευτούν, εάν όχι αδύνατο, μέσω μελέτης που χρησιμοποιεί μόνο παρατηρήσεις".

---

Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: ESOTERICA.gr

---

NO HAY BANDA (ή ποιός έχει κλάψει από έρωτα?)

Δεν υπάρχει ορχήστρα..
(there is no agent..)
It's all an illusion. It's all.. a tape-recording.




το video διαρκεί περίπου 7 λεπτά και είναι η σκηνή στο club silencio από την (μαγική..) ταινία Mulholland Dr. του David Lynch.
Στο 3.49 εμφανίζεται η Rebekah Del Rio και τραγουδά(χμμ..) υπέροχα το llorando -- αν σας θυμίζει κάτι, πρόκειται για το crying του Roy Orbison στα ισπανικά..

Μαθημαγικά

Οι δυνατότητες του νου δε σταματούν να με εκπλήσουν. Ο Arthur Benjamin κάνει πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις στο μυαλό του λες και προσθέτει 1+1. Στο τέλος μας αποκαλύπει πώς τα καταφέρνει... εγώ πειράζει που δεν πολυκατάλαβα τι ακριβώς γίνεται στο κεφάλι του;

Colorless green ideas sleep furiously

Αναδημοσιεύω από εδώ, γιατί, αντίθετα με την εντύπωση που μάλλον έχω δώσει με τόσα posts, δε μου περισσεύει ο χρόνος να το γράψω μόνος μου...

The sentence, "Colorless green ideas sleep furiously", was presented by Chomsky, as a great example of a series of words strung together randomly. Not only is it grammatical according to the lexical classification, and non-sense on a semantic level. Or so goes the claim. But is the claim correct?

A green idea is, according to well established usage of the word "green" is one that is an idea that is new and untried. Again, a colorless idea is one without vividness, dull and unexciting. So it follows that a colorless green idea is a new, untried idea that is without vividness, dull and unexciting. To sleep is, among other things, is to be in a state of dormancy or inactivity, or in a state of unconsciousness. To sleep furiously may seem a puzzling turn of phrase but one reflects that the mind in sleep often indeed moves furiously with ideas and images flickering in and out.

So what is the poet telling us? (One assumes that the quoted line is from the work of a poet working in a medium of studied precision and ambiguity. Or rather, as we shall see...) Very simply the poet seems to be saying that new ideas, not yet sharply defined, circulate in the unconscious, rapidly altering at a furious rate.

One is left then with a question. Why is this nice bit of poetic imagery cited by its author as a quintessentially meaningless sentence? Here we have an exquisite bit of irony. The author evidently has a turn for poetry, a turn which he turns his face against. And the hidden face, the denied self, has taken its revenge. The scientist has called on his creative self to exhibit a bit of nonsense. The poet has replied with a sentence, apparently meaningless, which is no such thing when listened to with an attentive ear. And yet consider; this sentence is a very intellectualized production - it is indeed "colorless". It was, we suspect, a new idea, a variant of a possibility, still new at the very moment of production, one occurring by chance in the froth of the unconscious.

In short, the cited sentence was a colorless green idea that had slept furiously.

Θα μπορούσαν τα ρομπότ να έχουν συναισθήματα;

Από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, το Blade Runner κορυφώνεται με μια σκηνή που έχει μείνει στην ιστορία, ως μία από τις διασημότερες στις ταινίες sci-fi.

Blade Runner - Time to Die






I've seen things you people wouldn't believe. Attack ships on fire off the shoulder of Orion. I watched C-beams glitter in the dark near the Tannhauser gate. All those moments will be lost in time, like tears in rain. Time to die.

Steven vs Stephen

Δεν ήξερες... δε ρώταγες;

Ο δύστυχος Steven Pinker προσπαθεί να κάνει σοβαρή συζήτηση με τον παρανοϊκό Stephen Colbert.

Μέρος πρώτο:

Μέρος δεύτερο:

Συνέντευξη του Jerry Fodor

Ακολουθεί αναδημοσίευση συνέντευξης του Jerry Fodor στην "Καθημερινή".

Hμερομηνία δημοσίευσης: 03-06-07

Ο νους λειτουργεί με λόγο, όχι με εικόνα Ο θεμελιωτής της γνωσιακής επιστήμης Τζέρυ Φόντορ αναλύει τη διαδικασία της σκέψης και επιμένει σε αναθεώρηση του δαρβινισμού Συνέντευξη στον Ματθαιο Τσιμιτακη Είναι η μοναδική στιγμή κατά την οποία η κεντρική αίθουσα του Συνεδριακού κέντρου των Δελφών είναι ασφυκτικά γεμάτη. Οι διοργανωτές του 2ου Ευρωπαϊκού συνεδρίου Γνωσιακών Επιστημών το περίμεναν και έτσι δεν προγραμμάτισαν εκδηλώσεις στις υπόλοιπες αίθουσες. Στο βήμα υπομονετικά και λίγο αγχωμένα κοιτάζει σκυφτός τα χαρτιά του ο Τζέρυ Αλαν Φόντορ, ο Αμερικανός φιλοσοφος και γνωσιακός επιστήμονας που κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 βοήθησε τα μέγιστα στη θεμελίωση αυτής της νέας επιστήμης με τις εργασίες του στη φιλοσοφία του νου. Πρόκειται να εκφωνήσει μια ομιλία με τίτλο «Ενάντια στον Δαρβινισμό», κάτι που σαν δήλωση και μόνο εξάπτει το ακροατήριο που απαρτίζεται απο γνωσιακούς ψυχολόγους, νευροεπιστήμονες, βιολόγους, ανθρωπολόγους, επιστήμονες των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης, φιλοσόφους κ.ά. Η γνωσιακή επιστήμη (cognitive) προσπαθεί να καταλάβει και να αποκωδικοποιήσει τη «μηχανική του μυαλού και της σκέψης», βλέπει το μυαλό σαν υπολογιστή. Συντίθεται από πολλές επιμέρους επιστήμες, των οποίων οι φορείς συχνά αντιδικούν διεκδικώντας τη δική τους αλήθεια σε αυτό το νέο πεδίο, έναντι της αλήθειας των άλλων. Ο Τζέρυ Φόντορ έγινε διάσημος για τις θεωρίες του περί της «γλώσσας της σκέψης» και του «συναρτησιακού νου» (modularity of mind). Κατά τις δεκαετίες του ’70 και ’80 υποστήριξε ότι οι πνευματικές καταστάσεις όπως είναι οι πεποιθήσεις ή οι επιθυμίες μας είναι σχέσεις ανάμεσα στο υποκείμενο και τις νοητικές του αναπαραστάσεις. Αυτές οι αναπαραστάσεις μπορούν να εξηγηθούν μόνο υπό τον όρο ότι υπάρχει μια γλώσσα της σκέψης στον εγκέφαλό μας. Η γλώσσα αυτή δεν είναι απλώς ένα εξηγητικό εργαλείο που χρησιμοποιούμε, αλλά υπαρκτή, εγγενής, σχηματίζεται δε και κωδικοποιείται στο μυαλό μας. Αλλες σημαντικές λειτουργίες, όπως οι αντιληπτικές και γλωσσικές επεξεργασίες που επιτελεί ο νους μας, σχηματίζονται μέσα σε «μονάδες» του εγκεφάλου μας. Αυτές οι μονάδες, κατά τον Φόντορ, είναι σχετικά ανεξάρτητες τόσο μεταξύ τους όσο και από την κεντρική επεξεργαστική μονάδα του εγκεφάλου, η οποία έχει ένα πιο συνολικό και λιγότερο εντοπισμένο χαρακτήρα. Ο ρόλος της κεντρικής μονάδας είναι να φροντίζει τις λογικές σχέσεις ανάμεσα στα περιεχόμενα των διαφορετικών επιμέρους μονάδων και τη ροή των δεδομένων που εισέρχονται ή εξέρχονται. Η σκέψη και οι νοητικές λειτουργίες συντίθενται κυρίως από υπολογισμούς οι οποίοι συντελούνται με το συντακτικό των αναπαραστάσεων, που με τη σειρά του συνιστά τη Γλώσσα της Σκέψης. Ο Φόντορ, καθηγητής σήμερα στο Πανεπιστήμιο Rutgers του Νιου Τζέρσεϊ είναι βαθιά επηρεασμένος από τη γλωσσολογία του Τσόμσκι, αλλά και την παράδοση της Φρενολογίας του Φραντς Τζόζεφ Γκαλ, μια θεωρία του 19ου αιώνα, η οποία ατύχησε να συνδεθεί με αντιδραστικές πολιτικές θεωρίες (ρατσισμός, φασισμός). Τόσο στη Φρενολογία, όσο και σε όλες τις «κάθετες» θεωρίες του εγκεφάλου, οι νοητικές λειτουργίες είναι εντοπισμένες, γενετικά προκαθορισμένες και συνδεδεμένες με ξεκάθαρες νευρολογικές δομές. Σαν οπαδός του Τσόμσκι και βαθιά επηρεασμένος από τον ψυχολογικό νατιβισμό, ο Φόντορ πιστεύει ότι οι γνωσιακές λειτουργίες είναι έμφυτες στον άνθρωπο. Και γι’ αυτό δεν χάνει ευκαιρία να επιτεθεί σε θεωρίες όπως αυτές της συνειρμικότητας ή του λειτουργισμού, που υποστηρίζουν ότι οι συμπεριφορές που επικράτησαν στην εξέλιξη των ειδών καθορίζονται από τον μιμητισμό της ισχυρότερης - βέλτιστης συμπεριφοράς, καθώς και ότι οι συνειρμοί καθορίζουν ποια είναι η βέλτιστη συμπεριφορά. Για τον Φόντορ η ένταση των σχέσεων μάλλον παίζει μεγαλύτερο ρόλο. Οπως ήταν αναμενόμενο η ομιλία του στους Δελφούς παρέσυρε το ακροατήριο σε μια παθιασμένη αντιδικία. Αμέσως μετά, μίλησε στην «Κ». Η θεωρία του Δαρβίνου δεν έχει αποδειχτεί — Είχατε μια σκληρή αντιδικία με μια σειρά από επιστήμονες, οι οποίοι ακολουθούν τον δαρβινισμό χωρίς ιδιαίτερες αμφιβολίες. — Δεν εκπλήσσομαι. Μου συμβαίνει όλη την ώρα. Η διαφωνία μου είναι ότι οι παρατηρήσεις των επιστημόνων δεν σου λένε για ποιο λόγο έχουν επιλεγεί κάποια είδη στην ιστορία της εξέλιξης, ενώ άλλα όχι. Ποιες είναι εκείνες οι κρίσιμες λειτουργίες τους που συνεισφέρουν στην επιβίωσή τους; Η υπόθεση που κάνω είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα στη θεωρία του Δαρβίνου που να μας το αποκαλύπτει αυτό. Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε τι προβλέπει πραγματικά η θεωρία και τι προτείνουν οι επιστήμονες που χρησιμοποιούν αυτή τη θεωρία. Πολλή διαίσθηση και πολύς εμπειρισμός υπεισέρχονται στην απόφαση του εκάστοτε επιστήμονα για το πώς λειτούργησε η φυσική επιλογή ενός είδους. Η θεωρία μαζί με τον επιστήμονα μας αφηγούνται πώς διαδραματίστηκε η εξέλιξη. Το γεγονός, όμως, ότι ένας θεωρητικός με παρελθόν στη μελέτη των ειδών μπορεί να διατυπώσει μια πολύ καλή διαισθητική υπόθεση –παρά κρίση– δεν μας αποκαλύπτει πραγματικά ποια είναι η ισχύς της θεωρίας. Και σίγουρα δεν μας δίνει μια «θεωρία των λειτουργιών». — Τι είναι η γνωσιακή επιστήμη; Σας ρωτάω επειδή ακούει κανείς πολλούς διαφορετικούς ορισμούς εδώ και φαίνεται πως υπάρχει πρόβλημα ορισμού. — Καταρχήν δεν θεωρώ απαραίτητο να υπάρχει ένας ορισμός προκειμένου να κάνεις επιστήμη. Ενα μεγάλο μέρος της γνώσης μας έχει οργανωθεί γύρω από εμπειρικές παρατηρήσεις για πράγματα που δεν ορίζουμε. Αυτό που συναντάς είναι θεωρίες που δουλεύουν. Τι είναι λοιπόν γνωσιακή επιστήμη; Εξαρτάται ποιον είσαι διατεθειμένος να ακούσεις. Εγώ πιστεύω ότι είναι εξελιγμένη γνωσιακή ψυχολογία που επιτελείται με πιο εξειδικευμένη αίσθηση για το ποια είναι τα ερωτήματα. Το μεγαλύτερο μέρος της γνωσιακής ψυχολογίας –τουλάχιστον στις αγγλόφωνες χώρες– είναι με τον ένα ή άλλο τρόπο εκδοχές της θεωρίας της συνειρμικότητας. Νομίζω πως αυτό που κάνει η γνωσιακή επιστήμη –αν κάνει οτιδήποτε σπουδαίο– είναι ότι επεξεργάζεται αναλυτικά μια εναλλακτική προς αυτήν θεωρία που γεννιέται πρωτίστως από τις ιδέες του Τούριγκ για τις υπολογιστικές μηχανές. Η κεντρική ερώτηση είναι: Μπορείς να φτιάξεις μια θεωρία της αντίληψης, της μάθησης, της λήψης αποφάσεων, της σκέψης η οποία να ενσωματώνει την ιδέα του υπολογισμού εκεί που παραδοσιακά χρησιμοποιούσε την ιδέα των συνειρμών και των συνάψεων; Περιφερειακά υπάρχουν πολλά αντικείμενα, όπως γνωσιακές κοινωνικές επιστήμες και γνωσιακές νευροεπιστήμες, αλλά πιστεύω ότι η καρδιά του πράγματος είναι ένα υπολογιστικό μοντέλο των νοητικών λειτουργιών. Και στ’ αλήθεια δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία. Μέχρι εδώ είμαι σίγουρος ότι υπήρξε μια σημαντική ιδέα στη γνωσιακή επιστήμη, αυτή του Τούριγκ και το στοίχημα είναι πόσο μακριά θα μπορέσουμε να την πάμε. «Σε λάθος δρόμο» — Τι εννοούσατε λοιπόν όταν δηλώσατε ότι η γνωσιακή επιστήμη έχει πάρει τον λάθος δρόμο; — Είπα κάτι τέτοιο; Είναι αλήθεια. Νομίζω ότι τα περισσότερα προγράμματα στα οποία επενδύονται χρήματα σε αυτό τον χώρο είναι στην πραγματικότητα χάσιμο χρόνου αν δεχτείς ότι το κεντρικό πρόβλημα προς επίλυσιν είναι να δώσουμε ένα χαρακτηρισμό για το τι είναι η σκέψη. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε πραγματικά και είναι κάτι που έχει εφαρμογές, νέες αντιλήψεις για τη μάθηση κ.ο.κ. Τα περισσότερα προγράμματα είναι είτε περιφερειακά είτε επαναφέρουν με άλλους τρόπους τη θεωρία των συνειρμών (Associationism) που αποκλείεται να δουλέψει. Θα ήθελα πάρα πολύ να δω (αλλά δεν νομίζω ότι θα γίνει) το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής να στρέφεται στην κατανόηση του τι σημαίνει η δημιουργία ενός υπολογιστικού μοντέλου του μυαλού. Και ποια μπορεί να είναι τα ερμηνευτικά όρια αυτού του μοντέλου. — Στην εποχή μας η θεωρία του Δαρβίνου χτυπιέται σκληρά και μάλιστα από φωνές που δεν έχουν την καλύτερη επιστημονική και πολιτική μαρτυρία. Γιατί διαλέξατε αυτή τη χρονική στιγμή να επιτεθείτε στον Δαρβίνο; — Η διαφωνία στα μίντια αφορά το αν η γιαγιά μου ήταν χιμπατζής ή όχι. Αυτό το μέρος της θεωρίας είναι όχι μόνο αληθοφανές αλλά συντριπτικά αποδεδειγμένο. Εδώ διαφωνούμε για τις λεπτομέρειες. Πώς ακριβώς δουλεύουν τα πράγματα. Η ιδέα ότι ο μηχανισμός της δημιουργίας και επικράτησης των ειδών, ο μηχανισμός διά του οποίου αλλάζει ο φαινότυπος με τον χρόνο είναι φυσική επιλογή έχει πολύ αδύναμες αποδείξεις. Η ερώτηση που κάνω είναι αν η ιδέα των λειτουργιών των βιολογικών ειδών που παρατηρούμε στο εργαστήριο μπορεί να χαρακτηριστεί με δαρβινικούς όρους οπως «επιλογή». Και για μένα δεν είναι καθόλου προφανές ότι μπορεί. Δεν έχω δει ακόμα μια σοβαρή μελέτη πάνω στην ερώτηση πόση βιολογία βασίζεται πραγματικά στη θεωρία έναντι της εμπειρικής προσέγγισης του «κοιτάζω πώς δουλεύει το σύστημα». Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια απάντηση μιας και η δαρβινική άποψη για τις λειτουργίες των ειδών χρησιμοποιείται τοσο ευρέως σε αυτές τις έρευνες. Αν επιτεθούμε στη δαρβινική άποψη –που νομίζω ότι πρέπει– τότε η ερώτηση του ποιος ακριβώς ρόλος ταιριάζει στις λειτουργίες, βελτιώνει τους περιορισμούς στις εναλλακτικές της δαρβινικής θεωρίας. Συντακτικές αναπαραστάσεις — Τι είναι η γλώσσα της σκέψης; — Στην ψυχολογία και τη φιλοσοφική ψυχολογία λένε ότι οι νοητικές λειτουργίες όπως η σκέψη απαιτούν συγκεκριμένα είδη αναπαραστάσεων του κόσμου. Στην παράδοση του Ντέηβιντ Χιουμ η άποψη ήταν πως οι αναπαραστάσεις αυτές είναι εικόνες ή κάτι τέτοιο. Εχουμε καλούς λόγους να πιστεύουμε πλέον ότι αυτό δεν είναι σωστό. Αν η σκέψη είναι κάποιου είδους επεξεργασία νοητικών αναπαραστάσεων τότε είναι πιθανότερο αυτές να είναι συντακτικές. Αν σκεφτείτε λοιπόν μια προσωπική γλώσσα, η οποία αποτελείται από νοητικές αναπαραστάσεις με δομή πρότασης λόγου, τότε καταλαβαίνετε περίπου τι είναι η γλώσσα της σκέψης. Βασίζεται περισσότερο στα χαρακτηριστικά της γλώσσας απ’ ό,τι στα χαρακτηριστικά της εικόνας. — Με τι ασχολείστε αυτή την εποχή; — Γράφω ένα βιβλίο σχετικά με το καθεστώς των θεωριών της φυσικής επιλογής στη θεωρία της εξέλιξης. Το πρώτο μέρος θα λέει ότι κάτι πάει στραβά με την ιδέα της φυσικής επιλογής και το δεύτερο θα ισχυρίζεται ότι δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου θα μιλάει αρκετά για τη σχέση γενετικής δομής και φαινοτύπου. Τείνω να πιστέψω ότι δεν είναι λογικό πια να ερμηνεύουμε έτσι τα βιολογικά στοιχεία. Επίσης, τυπώνω αυτό τον καιρό μια διορθωμένη εκδοχή της «Γλώσσας της Σκέψης». Πώς φαίνεται η εικόνα τριάντα χρόνια αργότερα, ποια είναι τα προβλήματα, τι περιμένα να συμβεί και τι όχι. Τι αποδείχτηκε σωστό και τι όχι κ.ο.κ. Εντονοι αλλά δημιουργικοί διαξιφισμοί Με επιτυχία διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα το δεύτερο Ευρωπαϊκό συνέδριο Γνωσιακής Επιστήμης στο συνεδριακό κέντρο των Δελφών, όπου συγκεντρώθηκαν επιστήμονες από πολλά διαφορετικά πεδία και από όλο τον κόσμο προκειμένου να ανταλλάξουν απόψεις για τις εξελίξεις στον χώρο τους. Γνωσιακοί ψυχολόγοι, ανθρωπολόγοι, νευροεπιστήμονες και φιλόσοφοι μεταξύ άλλων δημιούργησαν μια παθιασμένη αμόσφαιρα προσπαθώντας να πείσουν για την κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθεί η νέα αυτή επιστήμη με συμπεριφοριστές και γνωστικούς να αντιδικούν σε κάποιες περιπτώσεις έντονα (πλην δημιουργικά). Αποκορύφωση η ομιλία του Αμερικανού φιλοσόφου Τζέρυ Φόντορ την τελευταία μέρα, ο οποίος επιτέθηκε στη θεωρία της εξέλιξης προκειμένου να εισπράξει μια ομοβροντία αντιδράσεων από το ακροατήριο. «Είχαμε τη χαρά να έχουμε σημαντικούς εκπροσώπους από όλο τον κόσμο και να γίνουν πολύ καλές συζητήσεις», είπε η διοργανώτρια του συνεδρίου κ. Στέλλα Βοσνιάδου, καθηγήτρια Γνωστικής Ψυχολογίας στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανάμεσα στις προσωπικότητες του διεθνούς χώρου που ήρθαν στην Ελλάδα ξεχώρισαν η Μάργκαρετ Μπόντεν, καθηγήτρια Γνωσιακής και Υπολογιστικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Σάσσεξ και συγγραφέας του διασημότερου μέχρι στιγμής βιβλίου περί γνωσιακής επιστήμης («Το Μυαλό σαν μηχανή»), ο Κριστιάνο Καστελφράνκι που διδάσκει τεχνητή νοημοσύνη στο Πανεπιστήμιο της Σιένας, η Κάθριν Φουκς, από το Γαλλικό CNRS κ.ά. Η γνωσιακή επιστήμη έχει δώσει μέχρι σήμερα πολύ ελπιδοφόρα στοιχεία στην κατανόηση αθενειών όπως ο αυτισμός και το σύνδρομο DOWN, τη μαθησιακή λειτουργία κατά την ανάπτυξη των παιδιών, την ανάπτυξη τεχνολογιών για το Διαδίκτυο (όπως για παράδειγμα αλγόριθμοι αναζήτησης πληροφοριών τύπου Google), προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης και εικονικής πραγματικότητας κ.ο.κ.

Romanes Eunt Domus

Είμαστε γενετικά προδιαθετιμένοι να καταλάβουμε και να αφομοιώσουμε οποιαδήποτε γλώσσα μέσα στην οποία ανατραφούμε. Μετά, αναλαμβάνει η εκπαίδευση για να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα "σωστά". Με τις γνωστές παιδαγωγικές μεθόδους.

Τι σας θυμίζει το παρακάτω από τα μαθητικά σας χρόνια;

CENTURION: What's this, then? 'Romanes Eunt Domus'? 'People called Romanes they go the house'?
BRIAN: It-- it says, 'Romans, go home'.
CENTURION: No, it doesn't. What's Latin for 'Roman'? Come on!
BRIAN: Aah!
CENTURION: Come on!
BRIAN: 'R-- Romanus'?
CENTURION: Goes like...?
BRIAN: 'Annus'?
CENTURION: Vocative plural of 'annus' is...?
BRIAN: Eh. 'Anni'?
CENTURION: 'Romani'. 'Eunt'? What is 'eunt'?
BRIAN: 'Go'. Let--
CENTURION: Conjugate the verb 'to go'.
BRIAN: Uh. 'Ire'. Uh, 'eo'. 'Is'. 'It'. 'Imus'. 'Itis'. 'Eunt'.
CENTURION: So 'eunt' is...?
BRIAN: Ah, huh, third person plural, uh, present indicative. Uh, 'they go'.
CENTURION: But 'Romans, go home' is an order, so you must use the...?
BRIAN: The... imperative!
CENTURION: Which is...?
BRIAN: Umm! Oh. Oh. Um, 'i'. 'I'!
CENTURION: How many Romans?
BRIAN: Ah! 'I'-- Plural. Plural. 'Ite'. 'Ite'.
CENTURION: 'Ite'.
BRIAN: Ah. Eh.
CENTURION: 'Domus'?
BRIAN: Eh.
CENTURION: Nominative?
BRIAN: Oh.
CENTURION: 'Go home'? This is motion towards. Isn't it, boy?
BRIAN: Ah. Ah, dative, sir! Ahh! No, not dative! Not the dative, sir! No! Ah! Oh, the... accusative! Accusative! Ah! 'Domum', sir! 'Ad domum'! Ah! Oooh! Ah!
CENTURION: Except that 'domus' takes the...?
BRIAN: The locative, sir!
CENTURION: Which is...?!
BRIAN: 'Domum'.
CENTURION: 'Domum'.
BRIAN: Aaah! Ah.
CENTURION: 'Um'. Understand?
BRIAN: Yes, sir.
CENTURION: Now, write it out a hundred times.
BRIAN: Yes, sir. Thank you, sir. Hail Caesar, sir.
CENTURION: Hail Caesar. If it's not done by sunrise, I'll cut your balls off.
BRIAN: Oh, thank you, sir. Thank you, sir. Hail Caesar and everything, sir! Oh. Mmm!
Finished!
ROMAN SOLDIER STIG: Right. Now don't do it again.
[CENTURIONS chase BRIAN]
MAN: Hey! Bloody Romans.

Python-ιακή σύνταξη

Διαβάζοντας το Language Instinct, έμεινα εντυπωσιασμένος από το πώς μερικοί απλοί γραμματικοί κανόνες μπορούν να δημιουργήσουν τόσο πολύπλοκες προτάσεις και συγχρόνως να βγαίνει νόημα.

Βέβαια, οι κανόνες αυτοί μπορούν να υποστούν κατάχρηση... από κάποιους κακοήθεις...

Headmaster: All right, settle down, settle down. [He puts his
   papers down.] Now before I begin the lesson will those of you
   who are playing in the match this afternoon move your clothes
   down on to the lower peg immediately after lunch before you
   write your letter home, if you're not getting your hair cut,
   unless you've got a younger brother who is going out this
   weekend as the guest of another boy, in which case collect his
   note before lunch, put it in your letter after you've had your
   hair cut, and make sure he moves your clothes down onto the
   lower peg for you. Now...

Wymer: Sir?

Headmaster: Yes, Wymer?

Wymer: My younger brother's going out with Dibble this weekend,
   sir, but I'm not having my hair cut today sir, so do I move my
   clothes down or...

Headmaster: I do wish you'd listen, Wymer, it's perfectly simple.
   If you're not getting your hair cut, you don't have to move
   your brother's clothes down to the lower peg, you simply
   collect his note before lunch after you've done your scripture
   prep when you've written your letter home before rest, move
   your own clothes on to the lower peg, greet the visitors, and
   report to Mr Viney that you've had your chit signed.

Στάνισλαβ Λεμ >>>ΚΥΒΕΡΙΑΔΑ<<< Ο ηλεκτρονικός βάρδος του Τρερλ

Μπορεί μια μηχανή να συνθέσει ποίηση;

Ο Τρερλ, ένας από τους δύο επιστήμονες (κατασκευαστές) της Κυβεριάδας, του διάσημου μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας που έγραψε ο Στάνισλαβ Λεμ, τόλμησε και έκανε την απόπειρα: κατασκεύασε μια τέτοια μηχανή! Τα αποτελέσματα, μπορείτε να τα διαβάσετε μέσα στις παρακάτω εικόνες (κάντε κλικ για να ανοίξουν σε μεγάλο μέγεθος, ώστε να μπορούν να διαβαστούν εύκολα - το κείμενο είναι στα αγγιλικά).

Περί χιμπατζήδων, γλώσσας και άλλων δαιμονίων...

H Washoe - φωτογραφία δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα των φίλων της Washoe

Ένα αντίο στον πρώτο χιμπατζή που έμαθε να χρησιμοποιεί την ανθρώπινη γλώσσα!

Η Washoe, ένας θηλυκός χιμπατζής που θωρείται πως είναι το πρώτο μη ανθρώπινο ον που κατείχε την ανθρώπινη γλώσσα, πέθανε από φυσικά αίτια στο ερευνητικό ινστιτούτο που ήταν και ο τόπος διαμονής της. Η ηλικία της ήταν περίπου 42 χρόνια. Η Washoe άρχισε να μαθαίνει την αμερικανική νοηματική γλώσσα μέσω ενός ερευνητικού προγράμματος στη Νεβάδα και από το 1980 έμενε στην πανεπιστημιούπολη του Ellensburg του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον. Κατείχε λεξιλόγιο περίπου 250 λέξεων.

Πέθανε πριν τελειώσει ο Οκτώβρης την Τρίτη το βράδυ, σύμφωνα με τον Roger και την Deborah Fouts, που είναι συνιδρυτές του ινστιτούτου έρευνας χιμπατζήδων και ανθρωπίνων επικοινωνιών στο πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον. Γεννήθηκε στην Αφρική περίπου το 1965.

"Η Washoe είχε την αποστολή να μας μεταφέρει το μήνυμα να σεβόμαστε τη φύση" δήλωσε την Τετάρτη η Δρ. Mary Lee Jensvold, βοηθός επικεφαλής του ινστιτούτου. Οι Fouts ήρθαν το 1980 από την Οκλαχόμα στην Ουάσινγκτον με σκοπό να δημιουργήσουν ένα σπίτι για την Washoe και άλλους χιμπατζήδες. "Ολόκληρη η κοινωνία της πανεπιστημιούπολης νιώθουν την απώλεια ενός στενού τους φίλου, της Washoe, που τη θεωρούσαν σαν παιδί τους", είπε ο πρόεδρος του πανεπιστημίου Jerilyn S. McIntyre.

Παράθυρο στο νου ενός χιμπατζή

Η Washoe δίδαξε επίσης τη νοηματική γλώσσα σε τρεις νεότερους χιμπατζήδες που παραμένουν στο ινστιτούτο. Είναι οι Tatu (31 ετών), Loulis (29) και Dar (31).

Η Washoe ήταν ο μοναδικός χιμπατζής του ινστιτούτου που είχε γεννηθεί στην Αφρική και ήταν η μητριάρχης της οικογένειας των χιμπατζήδων. Το όνομά της προέρχεται από την περιοχή Washoe της Νεβάδα, όπου έμενε με τους Δρ. Allen και Beatrix Gardner από το 1966 έως το 1970 στο πανεπιστήμιο της Νεβάδα.

Η πρωτοπόρος ερευνήτρια Jane Goodall είχε επισημάνει την ιδιαίτερη σημασία που έχει η ενασχόληση με την Washoe. Θεωρεί ότι οι συζητήσεις που είχε ο Roger Fouts με την Washoe και την οικογένειά της, άνοιξαν ένα παράθυρο στις μελέτες για τη νοημοσύνη των χιμπατζήδων, αλλά και της νόησης γενικότερα.

Φιλονικία σχετικά με το εάν ένας χιμπατζής χρησιμοποιεί πραγματικά τη νοηματική γλώσσα ASL (American Sign Language)

Το 1967 οι Gardners ίδρυσαν το πρόγραμμα Washoe για να διδάξουν στον χιμπατζή ASL. Προηγούμενες προσπάθειες που είχαν γίνει με στόχο να διδάξουν σε χιμπατζήδες να μιμούνται φωνητικές γλώσσες είχαν αποτύχει. Για να θεωρηθεί ότι η Washoe γνώριζε πράγματι ένα νόημα θα έπρεπε να επιβεβαιωθεί από τρεις διαφορετικούς παρατηρητές σε τρεις ξεχωριστές περιστάσεις. Στη συνέχεια θα έπρεπε να έχει χρησιμοποιηθεί 15 μέρες στη σειρά για να προστεθεί στη λίστα νοημάτων που θεωρείτο ότι κατείχε.

Αλλά υπήρχαν διαφωνίες σχετικά με το εάν ο χιμπατζής χρησιμοποιούσε πραγματικά την ASL. Ο γνωσιακός επιστήμονας Steven Pinker ισχυριζόταν ότι η ιδέα πως η Washoe ήταν το πρώτο μη ανθρώπινο ον που κατείχε την ανθρώπινη γλώσσα είναι επιστημονικά αστήρικτη.

πηγή: ESOTERICA.gr

σχετικά links:
http://www.friendsofwashoe.org/
http://www.msnbc.msn.com/id/21569837/

Οι νευροεπιστήμες πρόκειται να αλλάξουν ριζικά την πληροφορική

Μέχρι σήμερα δεν έχουμε μια συνολική θεωρία για το πώς δουλεύει ο εγκέφαλος, όπως λέει και ο Jeff Hawkins σε αυτή την ομιλία του. Και θεωρεί ότι αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουμε ορίσει ικανοποιητικά τη νοημοσύνη. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, λέει: Ο εγκέφαλος δεν είναι σαν έναν πολύ ισχυρό επεξεργαστή, όπως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. Είναι περισσότερο σαν ένα σύστημα μνήμης που καταγράφει αυτά που βιώνουμε και μας βοηθά να προβλέπουμε, "ευφυώς", τι θα συμβεί στη συνέχεια. Η έλευση όλων αυτών στην πληροφορική θα φέρει πολλές νέες εφαρμογές... που θα συμβούν πολύ νωρίτερα απ'ότι περιμένουμε.

Το δύσκολο πρόβλημα της συνείδησης

Ξεκίνησα να διαβάσω για το hard problem του David Chalmers, αλλά είπα πρώτα να δω μήπως τον βρω στο Internet να μου τα πει ο ίδιος... Τελικά, είμαι τεμπέλης... :D

Στη συνέντευξή του αυτή, ο γνωστός φιλόσοφος συζητά για τις ιδέες και τις θεωρίες του περί συνείδησης.