Πού είναι το υποκείμενο; (οέο)

Μιλάμε συχνά για συνείδηση θεωρώντας δεδομένο ότι είμαστε ενσυνείδητα υποκείμενα - φορείς της συνείδησης και δράστες των πράξεων. Εκείνο που οι περισσότεροι ξεχνάμε είναι ότι η ύπαρξη του υποκειμένου δεν είναι κάτι έξω από τις άλλες νοητικές λειτουργίες που συζητάμε (την αντίληψη, τη σκέψη κλπ.) αλλά ότι αναγκαστικά πρέπει να εξετάσουμε και τη φύση του υποκειμένου ως μία νοητική λειτουργία. Πρέπει δηλαδή να κατανοήσουμε και να περιγράψουμε τη συγκρότηση του εαυτού ως φορέα αντιλημμάτων, επιθυμιών, πράξεων κλπ. Μετά από υπερβολικές δόσεις Chalmers, Searle και λοιπών δυιστών και κρυφοδυιστών που αδυνατούν να ξεφύγουν από τη διαισθητική αντίληψη της ύπαρξής τους και προσπαθούν αγωνιωδώς να περισώσουν την ψυχή τους από αυτό που προσλαμβάνουν ως λαίλαπα του αναγωγισμού (ή κάτι τέτοιο), είναι ίσως χρήσιμο ένα αντίδοτο τύπου Dennett ή, ακόμα πιο συγκεκριμένα και συγκροτημένα, μια αναπαραστασιακή θεωρία του εαυτού. Ο Γερμανός φιλόσοφος του νου Thomas Metzinger έχει γράψει ένα μεγάλο και δύσκολο βιβλίο που νομίζω πως αξίζει τον κόπο να διαβάσει όποιος ενδιαφέρεται για το θέμα. Εισαγωγικά μπορείτε να τον ακούσετε να μιλά για τη θεωρία του αυτή στο Berkeley και να διαβάσετε την περίληψη (precis) που ο ίδιος δημοσίευσε για σχολιασμό στη διαδικτυακή επιθεώρηση για τη συνείδηση PSYCHE.