Άνοιξη..

Δέκα πράγματα που (ίσως) δεν ξέρατε για τον οργασμό από τη Mary Roach (και όμως, είναι από το TED2009!).

ΠΡΟΣΟΧΗ: στην ομιλία περιέχεται αυστηρώς ακατάλληλο videaki..



Διάρκεια 16'37"

Motion after-effect : μεταξύ όρασης και αφής

Το motion after-effect είναι αυτό το ζαλιστικό αντιληπτικό φαινόμενο όπου μετά από κάποιας διάρκειας παρακολούθηση κινούμενου οπτικού ερεθίσματος (adaptation) βλέπεις ένα στατικό ερέθισμα να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. (ευκαιρία για παιχνίδι εδώ)

Μια πρόσφατη έρευνα δείχνει πως το φαινόμενο μπορεί να μεταφερθεί από την αφή στην όραση και αντίστροφα:
Άνθρωποι που δέχτηκαν κινούμενα απτικά ερεθίσματα και στη συνέχεια τους παρουσιάστηκε στατικό οπτικό ερέθισμα το αντιλήφθηκαν σαν κινούμενο. Αντίστοιχα, άνθρωποι που παρακολούθησαν κινούμενα οπτικά ερεθίσματα αντιλήφθηκαν στατικά απτικά ερεθίσματα σαν κινούμενα. Σε κάθε περίπτωση η κατεύθυνση της φαινόμενης (ψευδαισθητικής!) κίνησης ήταν αντίθετη στην κατεύθυνση της κίνησης που έγινε η προσαρμογή (το adaptation).
Konkle, T. et al (2009). Motion Aftereffects Transfer between Touch and Vision. Curr. Biol. DOI: 10.1016/j.cub.2009.03.035.

Από αυτή την έρευνα παίρνει κανείς μια ιδέα για το εντυπωσιακό εύρος της αλληλεπίδρασης μεταξύ των δυο αντιληπτικών συστημάτων, αλλά δεν μου είναι σαφές πως συμβιβάζονται τέτοιες παρατηρήσεις με την υπόθεση της διελκυστίνδας μεταξύ ανταγωνιζόμενων νευρωνικών πληθυσμών που εξηγεί το φαινόμενο στην όραση.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν νευρωνικοί πληθυσμοί που αποκρίνονται βέλτιστα σε μια κατεύθυνση κίνησης όπου όμως αυτή η κίνηση αναπαρίσταται τόσο αφηρημένα (μεταβολή της θέσης κάποιου πράγματος στο χρόνο?!) ώστε να μην εξαρτάται από το είδος της αίσθησης που δίνει την πληροφορία για την ύπαρξή της (δηλ από το ποιό είναι αυτό το πράγμα που μεταβάλλεται)?! Και ακόμα να επηρρεάζουν την αντιληπτική εμπειρία της κίνησης ανεξαρτήτως αισθητικής τροπικότητας (αυτό κι αν είναι top down!)?!

[Μη με παρεξηγείτε, έχουμε άνοιξη..]

Absolute Pitch

Ως Absolute Pitch ορίζεται από τον Levitin η σπάνια ικανότητα να εντάξεις ηχητικούς τόνους σε ονομαστικές κατηγορίες.
Ενώ η ικανότητα για διάκριση της διαφοράς των τόνων (Relative Pitch) είναι κοινή στους ανθρώπους, ελάχιστοι (1 στους 10.000) έχουν την ονοματικές κατηγορίες των τόνων.
Υπάρχουν ενδείξεις πως η ικανότητα αυτή εμφανίζεται σε βρέφη 8 μηνών (βλέπε την αγαπητή Saffran), ενώ φυσικά υπάρχει η υπόθεση περί κρίσιμης περιόδου...
Εννοείται πως γίνονται μελέτες σχετικά με το εγκεφαλικό υπόστρωμα της ικανότητας αυτής, ενώ θεωρείται πως είναι μια αυτοματοποιημένη λειτουργία που διαμεσολαβείται από την μακρόχρονη μνήμη.

Ο κύριος Zatorre έχει στην ιστοσελίδα του εργαστηρίου του μερικά παραδείγματα τόνων, που βοηθάνε να καταλάβουμε την κεντρική ιδέα: ενώ μπορούμε να καταλάβουμε ότι τα ερεθίσματα διαφέρουν, δεν είμαστε σε θέση να τα εντάξουμε σε ονομαστικές κατηγορίες.

Μας προκαλεί λοιπόν:

So you think you have perfect pitch?

(κλικ στο μενού LAB, και στη συνέχεια επιλέγουμε Absolute pitch)

Categorizing art: Comparing humans and computers

Μπορεί ένας state-of-the-art αλγόριθμος να κατηγοριοποιήσει έργα τέχνης (όπως τα παρακάτω) προσομοιώνοντας το αντίστοιχο έργο εκτελούμενο από ανθρώπους (non-experts)?


Μάλλον όχι... (συγνώμη, περίμεναν δλδ ότι θα μπορούσε?)

[άρθρο εδώ]