Δευτέρα, Δεκεμβρίου 31, 2007

Pale Blue Dot


Αντί για ευχές και λοιπά σχετικά για την καινούρια χρονιά, προτίμησα να παραθέσω την περιγραφή μiας φωτογραφίας που δείχνει μια υποψία της πραγματικής μας θέσης στον κόσμο και μας κάνει να ξανασκεφτούμε αν τα θέματα που μας απασχολούν καθημερινά είναι τόσο σημαντικά όσο νομίζουμε.

Το 1990, το διαστημόπλοιο Voyager 1 βρισκόταν στα όρια του ηλιακού μας συστήματος και, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του, η NASA του έδωσε την οδηγία να γυρίσει τους φακούς του προς τα πίσω και να πάρει φωτογραφίες από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Η φωτογραφία της Γης από τα 6,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, δείχνει το σπίτι μας σαν μία δυσδιάκριτη κουκίδα μέσα σε μια ακτίνα φωτός.

Ο αστρονόμος Carl Sagan, μέλος της ομάδας της NASA, μίλησε για το βαθύτερο νόημα αυτής της φωτογραφίας, σε ένα απόσπασμα που έχει μείνει κλασικό.





"From this distant vantage point, the Earth might not seem of any particular interest. But for us, it's different. Consider again at that dot. That's here. That's home. That's us. On it everyone you love, everyone you know, everyone you ever heard of, every human being who ever was, lived out their lives. The aggregate of our joy and suffering, thousands of confident religions, ideologies, and economic doctrines, every hunter and forager, every hero and coward, every creator and destroyer of civilization, every king and peasant, every young couple in love, every mother and father, hopeful child, inventor and explorer, every teacher of morals, every corrupt politician, every "superstar," every "supreme leader," every saint and sinner in the history of our species lived there-on a mote of dust suspended in a sunbeam.

The Earth is a very small stage in a vast cosmic arena. Think of the rivers of blood spilled by all those generals and emperors so that, in glory and triumph, they could become the momentary masters of a fraction of a dot. Think of the endless cruelties visited by the inhabitants of one corner of this pixel on the scarcely distinguishable inhabitants of some other corner, how frequent their misunderstandings, how eager they are to kill one another, how fervent their hatreds.

Our posturings, our imagined self-importance, the delusion that we have some privileged position in the Universe, are challenged by this point of pale light. Our planet is a lonely speck in the great enveloping cosmic dark. In our obscurity, in all this vastness, there is no hint that help will come from elsewhere to save us from ourselves.

The Earth is the only world known so far to harbor life. There is nowhere else, at least in the near future, to which our species could migrate. Visit, yes. Settle, not yet. Like it or not, for the moment the Earth is where we make our stand.

It has been said that astronomy is a humbling and character-building experience. There is perhaps no better demonstration of the folly of human conceits than this distant image of our tiny world. To me, it underscores our responsibility to deal more kindly with one another, and to preserve and cherish the pale blue dot, the only home we've ever known."


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή μας χρονιά!!!

{σχόλια που δεν ταιριάζουν καθόλου με το κλίμα αλλά μόνο με τον δύστροπο χαρακτήρα μου, sorry δεν μπορούσα να κρατηθώ ούτε καν μετά από τόνους υπέργλυκα μελομακάρονα:
1-shipwrecked, λογοτεχνίζεις και αυτό μπορεί ανα πάσα στιγμή να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου!!!!:)
2-οι αποστάσεις, ο χώρος, ο χρόνος, ο κόσμος, η πραγματικότητα και εμείς σε μια φωτογραφία -- wow!
3-πάντως, to me it underscores our COMPLETE LACK OF responsibility to deal more anythingly with one another , αλλά ο Carl κάτι πρέπει να διαισθάνεται παραπάνω..}

xxx

Shipwrecked Frontier Pioneer είπε...

Η υπευθυνότητα για οτιδήποτε είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και δεν πηγάζει από κάποια ανώτατη αρχή (όπως πχ κάποιο θεό ή κάποια απόλυτη πλατωνική ιδέα), αλλά από την εικόνα που έχει ο καθένας για τις σχέσεις του με τους υπόλοιπους. Η φωτογραφία αυτή υπογραμμίζει το πόσο τυχεροί είμαστε που υπάρχουμε καν και ότι δεν αξίζει να τρωγόμαστε μεταξύ μας για τρίχες.

Τουλάχιστον, υπό αυτό το πρίσμα καταλαβαίνω εγώ τα λεγόμενα του Sagan.

Υπονοείς μήπως ότι θα είχαμε ευθύνη για τον πλανήτη ή ευθύνη ο ένας για τον άλλο, μόνο αν βρισκόμασταν στο κέντρο ενός μικρού πτολεμαϊκού σύμπαντος, χτισμένο ειδικά για να υπάρχουμε;

ΥΓ. Δε με έχεις ικανό για λογοτεχνίζειν; Μήπως με έχεις παραξηγήσει; :PPP

uqbar2342 είπε...

αρχίσαμε?!

υπο-νοώ πως η φωτογραφία δεν υπογραμμίζει τίποτα.
τις υπογραμμίσεις τις κάνουν ο carl, o shipwrecked, η uqbar, ο abdul-haqq, η aiko και γενικά οι inhabitants αυτού του μικροσκοπικού pixel. κοίτα ξανά τη φωτογραφία : χώρος, χώρος, χώρος, χώρος και..ένας tiny world γεμάτος (μπρρρ)ΝΟΕΣ!!!!(ενικός:ο ΝΟΑΣ--εξωτική οντότητα/ειδική περίπτωση χώρου που..(τρομάξτε ξανθά κοριτσάκια!!)γεννά και αποδίδει ΣΗΜΑΣΙΕΣ!!!!)

επίσης, υπο-νοώ οτι η ευθύνη είναι ένα πολύ πολύ παράξενο πράγμα..και πως, ανεξάρτητα από πλάτωνες, πτολεμαίους και κοπέρνικους, θα είχαμε ευθύνη μόνο αν είχαμε (μην κλαίτε ξανθά κοριτσάκια..) free will(=πανάρχαιο τέρας, συγγενής της χάρυβδης και της χίμαιρας, διεκδικεί με αξιώσεις μια θέση στο περίφημο Βιβλίο των Φανταστικών Όντων)

τέλος, δοθείσης της ευκαιρίας, θα υπο-υπο-νοήσω αυτή την ενοχλητική αίσθηση με τον alien ποιοτικό χαρακτήρα που λέει πως..χμμ..there is no agent.. (agent:ο καθένας που λες-ο abdul-haqq, η aiko, η uqbar- με τις εικόνες του και τις σχέσεις του και τις υπευθυνότητές του και τις προσωπικές του υποθέσεις---ααα!κάποιος να φέρει τα ξανθά κοριτσάκια πίσω!!)

ps. η λογοτεχνία και η επιστήμη είναι το υπέρυθρο και το υπεριώδες. είτε επιλέγεις είτε βρίσκεσαι υπόλογος στο Μέγα Δικαστήριο των Αντιφάσεων. :ΡΡΡ

uqbar2342 είπε...

φυσικά, δεν πιστεύω τίποτα από τα προηγούμενα..

και, τελικά, αυτό το ACT-R είναι κομματάκι δύσκολο..